Over de Struikrover
Het verhaal van de Fruithof is voor een groot deel ook een persoonlijk verhaal. Een verhaal van een hoogopgeleide man van 35 die er achter komt dat hij meer energie krijgt van buiten met zijn handen werken dan lange dagen op kantoor. Iemand die wil bijdragen aan een groene duurzame wereld en het belangrijk vind dat mensen weer dichter bij de natuur en de productie van voedsel komen te staan. En iemand die eigenzinnig genoeg is om daarbij eigen baas te willen zijn.
Ik ben Fruithof de struikrover begonnen naast mijn reguliere baan als ingenieur. In de avond- en weekenduren heb ik de Fruithof stukje bij beetje opgebouwd tot de zelfpluktuin die er nu staat. Aan de hand van een aantal persoonlijke verhalen wil ik laten zien wat er in mijn ogen nodig is voor het opzetten van een Fruithof en wordt (tezamen met de verhalen over de Fruithof zelf) mijn visie voor de Fruithof zichtbaar.
Er zijn verhalen over de mentaliteit die je nodig hebt voor het opbouwen en draaien van een pluktuin zoals Fruithof de Struikrover. Deze verhalen gaan over het benodigde doorzettingsvermogen bij zware klussen, over de gedrevenheid die zichtbaar werd bij het planten van de struiken met een headlight, over trucjes bij het uitvoeren van langdurig repeterend werk en het bewustzijn van het grotere plaatje bij uitvoer van de werkzaamheden.
Een stukje mentaliteit wordt ook zichtbaar bij het kunnen incasseren van tegenslagen. De kwetsbaarheid ten aanzien van de weergoden maakt dit tot een onmisbare karaktertrek. Dit laat zich illustreren aan de hand van ervaringen in het toch nog prille bestaan van de Fruithof. Zoals de zware nachtvorst in 2017, de extreem droge zomer van 2018, de kwetsbaarheid van zacht fruit bij veel neerslag en de schade bij een zomerstorm in 2015.
De persoonlijke kenmerken van de struikrover komen ook naar voren bij de zakelijke aspecten van de Fruithof. Er zijn verhalen over de struikrover en de belastingdienst, over de keuze om in te zetten op ‘gedogen’, over het gegeven dat de struikrover geen subsidie ontvangt en een uitleg over waarom het woord ‘derving’ taboe is op de Fruithof.
